معنی نعمت شناس - جستجوی لغت در جدول جو

نعمت شناس

لغت نامه دهخدا

نمک شناس

کسی که قدر نان ونمکی را که از دیگران خورده بداند، وفادار، سپاسگزار

فرهنگ فارسی عمید

نعمت شناسی

(نِ مَ شِ)

عمل نعمت شناس. رجوع به نعمت شناس شود:
وفاداری کن و نعمت شناسی
که بدفرجامی آرد ناسپاسی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

نعمت نشان

کارندۀ نعمت. کنایه از تخم افشاننده. که بذر بر زمین افشاند. (یادداشت مؤلف) : گاو گردون بر کهکشان چون گاو گردون در وی (اصفهان) نعمت نشان، چرخ هفتم از جی قطری وبحر قلزم از زندرود قطری. (ترجمه محاسن اصفهان)

لغت نامه دهخدا

نبات شناس

(دَ فَ / فِ کَ)

رجوع به گیاه شناس شود

لغت نامه دهخدا

نمک شناس

(گِ)

آنکه حق نمک بشناسد. مقابل حق نمک ناشناس. (آنندراج). باوفا. وفادار. سپاس گزار. (ناظم الاطباء). کسی که حق نان و نمکی که خورده ادا کند. حق شناس. (فرهنگ فارسی معین).
- امثال:
سگ نمک شناس به از آدمی ناسپاس

لغت نامه دهخدا

نبات شناس

گیاهشناس گیاه شناس

فرهنگ لغت هوشیار

نمک شناس

سپاسگزار و وفادار کسی که حق نان و نمکی که خورده ادا کند سپاسگزار حق شناس

فرهنگ لغت هوشیار

نمک شناس

((~. ش))

سپاس گزار، وفادار

فرهنگ فارسی معین

نمک شناس

حق شناس، سپاسدار، سپاسگزار، شاکر، قدردان، قدرشناس، ممنون
متضاد: ناسپاس، نمک نشناس

فرهنگ واژه مترادف متضاد

معنی نعمت شناس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما